Laurenne Ross
| ||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Klub |
Mount Bachelor SEF | |||
| Debiut w PŚ |
4.12 2009, Lake Louise | |||
| Pierwsze punkty w PŚ |
30.01 2010, Sankt Moritz | |||
| Pierwsze podium w PŚ | ||||
| Dorobek medalowy | ||||
| ||||
| Strona internetowa | ||||
Laurenne Ross (ur. 17 sierpnia 1988 w Edmonton[1]) – amerykańska narciarka alpejska, zawodniczka klubu Mount Bachelor SEF.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Laurenne Ross pojawiła się 17 grudnia 2003 roku w zawodach FIS Race w Mammoth Mountain, gdzie zajęła 21. miejsce w slalomie. W 2006 roku wystąpiła na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, jednak zajmowała miejsca poza czołową trzydziestką. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata juniorów w Formigal była między innymi siódma w kombinacji i trzynasta w gigancie. W Pucharze Świata zadebiutowała 4 grudnia 2009 roku Lake Louise, gdzie zajęła 48. miejsce w zjeździe. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 30 stycznia 2010 roku w Sankt Moritz za 28. miejsce w zjeździe. Nieco ponad trzy lata później Amerykanka po raz pierwszy w karierze stanęła na podium zawodów PŚ - 2 marca 2013 roku w Garmisch-Partenkirchen była druga w zjeździe, przegrywając tylko z Tiną Maze ze Słowenii. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2015/2016, kiedy zajęła 18. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji supergiganta była ósma.
W 2011 roku brała udział w mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie jej najlepszym wynikiem było dziesiąte miejsce w zjeździe. Na rozgrywanych w 2013 roku mistrzostwach świata w Schladming najlepiej wypadła w superkombinacji, którą ukończyła na jedenastej pozycji. W 2014 roku wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie była dziewiąta w zjeździe. Następnie wystartowała na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek, zajmując miejsca w połowie drugiej dziesiątki. Podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2017 roku była między innymi piąta w zjeździe. W 2018 roku po raz drugi startowała na igrzyskach, tym razem na igrzyskach w Pjongczang. Tam dwukrotnie, w supergigancie i zjeździe, zajmowała 15. miejsce.
W kwietniu 2021 r. postanowiła zakończyć karierę[2].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DNF1 | 10 lutego | 2014 |  Krasnaja Polana
|
Superkombinacja | - | - |  Maria Höfl-Riesch
|
| 11. | 12 lutego | 2014 | Krasnaja Polana
|
Zjazd | 1:42,68 min | +1,11 s |  Dominique Gisin Tina Maze
|
| DNF1 | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana
|
Supergigant | - | - |  Anna Fenninger
|
| 15. | 17 lutego | 2018 |  Pjongczang
|
Supergigant | 1:22,17 min | +1,06 s |  Ester Ledecká
|
| 15. | 21 lutego | 2018 | Pjongczang
|
Zjazd | 1:41,10 min | +1,88 s |  Sofia Goggia
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 16. | 8 lutego | 2011 | Ga-Pa
|
Supergigant | 1:23.82 min | +1.83 s | Elisabeth Görgl
|
| 28. | 11 lutego | 2011 | Ga-Pa
|
Superkombinacja | 2:43.23 min | +34.78 s | Anna Fenninger
|
| 10. | 13 lutego | 2011 | Ga-Pa
|
Zjazd | 1:47.24 min | +1.63 s | Elisabeth Görgl
|
| 26. | 5 lutego | 2013 | Schladming
|
Supergigant | 1:35.39 min | +2.98 s | Tina Maze
|
| 11. | 8 lutego | 2013 | Schladming
|
Superkombinacja | 2:39.92 min | +4.96 s | Maria Höfl-Riesch
|
| DNF2 | 14 lutego | 2013 | Schladming
|
Gigant | 2:08.06 min | - |  Tessa Worley
|
| 15. | 3 lutego | 2015 |  Vail/Beaver Creek
|
Supergigant | 1:10,29 min | +2,01 s | Anna Fenninger
|
| 17. | 6 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek
|
Zjazd | 1:45,89 min | +2,06 s | Tina Maze
|
| 14. | 9 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek
|
Superkombinacja | 2:33,37 min | +4,64 s | Tina Maze
|
| 14. | 7 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Supergigant | 1:32,34 min | +1,34 s | Nicole Schmidhofer
|
| 15. | 10 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Superkombinacja | 1:58,88 min | +2,44 s | Wendy Holdener
|
| 5. | 12 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Zjazd | 1:32,85 min | +0,72 s | Ilka Štuhec
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 32. | 3 marca | 2006 |  Quebec
|
Zjazd | 1:13.51 min | +3.24 s | Marianne Abderhalden
|
| 34. | 5 marca | 2006 | Quebec
|
Supergigant | 1:10.96 min | +3.05 s | Anna Fenninger
|
| 46. | 7 marca | 2006 | Quebec
|
Gigant | 2:22.43 min | +10.87 s |  Tina Weirather
|
| 26. | 23 lutego | 2008 |  Formigal
|
Supergigant | 1:40.19 min | +4.15 s | Viktoria Rebensburg
|
| 18. | 26 lutego | 2008 | Formigal
|
Zjazd | 1:50.13 min | +3.79 s | Ilka Štuhec
|
| 29. | 28 lutego | 2008 | Formigal
|
Slalom | 1:33.85 min | +7.69 s | Bernadette Schild
|
| 7. | 29 lutego | 2008 | Formigal
|
Kombinacja | 30,20 | ? | Anna Fenninger
|
| 13. | 29 lutego | 2008 | Formigal
|
Gigant | 1:42.50 min | +1.96 s | Anna Fenninger
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2009/2010: 115.
- sezon 2010/2011: 40.
- sezon 2011/2012: 49.
- sezon 2012/2013: 26.
- sezon 2013/2014: 80.
- sezon 2014/2015: 26.
- sezon 2015/2016: 18.
- sezon 2016/2017: 25.
- sezon 2017/2018: 65.
Miejsca na podium
[edytuj | edytuj kod]
Garmisch-Partenkirchen – 2 marca 2013 (zjazd) – 2. miejsce
Soldeu – 27 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Profil na ski-db.com (ang.)
- ↑ Jarosław Gracka: Ścigały się z najlepszymi – teraz kończą karierę. sportsinwinter.pl, 2021-04-09. [dostęp 2021-04-13].